(تجربههای دیدار با امام عصر (عجاللهتعالیفرجهالشریف
یکی
از دلایلی که می توان برای اثبات حیات امام عصر
(عجاللهتعالیفرجهالشریف) به آن استناد کرد ، تجربه دیدار امام است .
عارفان هماره بر این نکته پای فشردهاند که بهترین و آرامبخشترین راه
برای باور اسرار لاهوتی و حقایق متافیزیکی ، تجربه درونی ، کشف و شهود و
نظارهگری عینی آن اسرار و حقایق است . از این رو، برغم احترام و ارجگذاری
به جایگاه عقل و براهین عقلی، پای استدلالیان را چوبین و سخت بیتمکین
انگاشتهاند . آنان برای نیل به آرمان ریاضت و سلوک معنوی را پیشنهاد کردند
.
با
معرفت و محبت امام، به ولایت و سرپرستی او میرسیم. ولایت نه به معنای
محبت که به معنای سرپرستی و تولیت در امور و امامت و پیشوایی است(1) ؛ یعنی
سرپرستی و حاکمیت امام بر فرد و جامعه، بر فکر و احساس و عمل فرد و خانه و
مدرسه و همه جای زندگی و متن جامعه.

و ناقل این زیارت جناب ابو جعفر محمد
بن عبدالله بن جعفر بن الحسین بن مالک جامع الحمیری القمی است که همه علمای
رجال و بزرگان راوی شناس از او به بزرگی و قداست یاد کرده اند. او صاحب
کتاب های متعددی بود که ظاهراً چیزی از آنها در دست نیست و چون در اواخر
دوران غیبت صغری می زیسته مکاتبات بسیاری با ناحیه مقدسه حضرت صاحب الامر،
علیه السلام، داشته و به افتخار جواب نائل آمده است. توقیعات متعددی به
وسیله او نقل شده است که جمله آنها توقیعی است که متضمن زیارت شریف آل
یاسین است.
براساس آموزه هاي وحياني،
همه هستي مظاهر وجه الهي هستند؛ ولي در تمثيل مي توان هريك از موجودات و
آفريده هاي الهي را مانند قطره اي از اقيانوس دانست كه همانند ژن ها همه
خصوصيات الهي را به صورت اجمالي يا بالقوه دارا هستند.ولي اين گونه نيستند كه همه
عظمت و بزرگي هستي را برتابند و به نمايش گذارند. اما با اين همه به دليل
وحدت شخصي وجود، همه در حد و اندازه خود با همه محدوديت ها و حدود، مظاهري
از همان وجود شخصي هستند؛ چرا كه خداوند در همه كثرات مظاهري اش، حضوري
احاطي و معيت دارد، چنان كه در آيه 4 سوره حديد بدان اشاره كرده است و از
خود آدم به خودش نزديك تر است.

























