بشارت ظهور حضرت مهدى (عج) در كتاب «پاتيكل»

در كتاب «پاتيكل» كه از كتب مقدّسه هنديان مى باشد و صاحب اين كتاب از اعاظم كفره هند است و به گمان پيروانش، صاحب كتاب آسمانى است، بشارت ظهور مبارك حضرت مهدى(عليه السلام) چنين آمده است:

«چون مدّت روز تمام شود، دنياى كهنه نو شود و زنده گردد، و صاحب ملك تازه پيدا شود از فرزندان دو پيشواى بزرگ جهان كه يكى «ناموس آخر الزمان» و ديگرى «صديق اكبر».

يعنى وصى بزرگتر وى كه «پشن» نام دارد. و نام آن صاحب ملك تازه، «راهنما» است، به حق، پادشاه شود، و خليفه «رام» باشد، و حكم براند، و او را معجزه بسيار باشد. هر كه پناه به او برد و دين پدران او اختيار كند، سرخ روى باشد در نزد رام».

ادامه نوشته

موعود اديان

بشر از روزي كه در روي زمين ساكن شده است، هميشه آرزو داشته است كه يك زندگي اجتماعي سعادتمند داشته باشد و به اميد رسيدن چنين روزي تلاش مي‌كند. همه انسان‌ها طبق فطرت ذاتي خود، تشنه معنويت، عدالت و آزادي هستند و به دنبال نجات دهنده‌اي مي‌گردند تا آنان را از وضع موجود نجات داده و اين سه اصل انسانيت را بر ايشان به ارمغان بياورد.

اعتقاد به ظهور اين «نجات‌دهنده» يك اشتياق و ميل دروني است. تمامي اديان و اقوام جهان، از گذشته‌هاي دور اين خواسته و شوق دروني را بي پاسخ نگذاشته‌اند و به نوعي اين عطش را زنده و تازه نگه داشته‌اند. به تعبير صحيح‌تر، امروزه هيچ مذهب و آييني را نمي‌توان يافت كه اعتقاد به ظهور منجي بزرگ جهان و فراهم آوردن شرايط لازم براي ظهور او از جمله آموزه‌هاي اصلي و پايه‌هاي عقيدتي آن نباشد.

زرتشتيان و منجي موعود:

آيين زرتشت، دين گذشته مردم ايران زمين بوده است و هم اكنون نيز جزو اديان زنده جهان محسوب مي‌شود. در اين آيين نيز همچون اديان ديگر نويدهايي درباره‌ي منجي آخرالزّمان داده شده است.

ادامه نوشته

مصلح آسمانی ، آرزوی همه ادیان

امید به آمدن «مصلح بزرگ آسمانی»، در آینده ای روشن و استقرار عدالت و صلح فراگیر و همگانی ، امری فطری است. این انگاره با وجود آدمی، آمیخته شده است. و محصور در زمان و مکان و ویژه قوم و ملتی خاص نیست.

همه افراد، طبق فطرت ذاتی خود، منتظرند جهان در پرتو ظهور رهبری الهی و آسمانی و با تأیید و عنایت پروردگار، از ظلم و ستم نجات یافته، از نا بسامانی ها، نا امنی‌ها و تیره روزی ها خلاص شوند و سرانجام به كمال مطلوب و زندگی شرافتمندانه، نایل آیند.

ادامه نوشته