گل نرگس

در كتاب پاتيكل (3) در مورد دولت با سعادت مهدي - عجل الله تعالي فرجه - اين گونه آمده است : «چون مدت روز تمام شود، دنياي كهنه نو شود و زنده گردد و صاحب ملك تازه پيدا شود، از فرزندان دو پيشواي جهان، يكي ناموس آخرالزمان (4) و ديگري صديق اكبر ، يعني وصي بزرگتر وي كه «پشن» (5) نام دارد و نام آن صاحب ملك تازه «راهنما» (6) است به حق پادشاه شود و خليفه ي «رام» (7) باشد و حكم براند و او را معجزه بسيار باشد. هر كه پناه به او برد و دين پدران او اختيار كند، سرخ روي باشد در نزد رام. و دولت او بسيار كشيده شود. و عمر او از فرزندان ناموس اكبر زياد باشد. و آخر دنيا به او تمام شود.»
جاماسب نيز در كتاب خود كه به «جاماسب نامه » معروف است ضمن مطالبي كه از قول زرتشت آورده است، در مورد پيامبر خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) و دولت مهدي - عجل الله تعالي فرجه - و رجعت گروهي از مردگان مي گويد: «پيغمبر عرب، آخر پيغمبران باشد كه در ميان كوه هاي مكه پيدا شود و شتر سوار شود و قوم او شتر سواران خواهند بود و با بندگان خود چيز خورد و به روش بندگان نشيند و او را سايه نباشد و از پشت سر مثل پيش رو ببيند. و دين او اشرف اديان باشد. و كتاب او باطل گرداند همه ي كتاب ها را. و دولت او تازيك، يعني عجم را بر باد دهد و دين مجوس و پهلوي را برطرف كند و نار سدير و آتشكده ها را خراب كند و تمام شود روزگار پيشداديان و كيانيان و اشكانيان. و از فرزندان دختر پيغمبر كه خورشيد جهان و شاه زنان نام دارد كسي پادشاه شود در دنيا به حكم يزدان، كه جانشين آخر آن پيغمبر باشد و در ميان دنيا كه مكه باشد و دولت او تا به قيامت متصل باشد.»
در عهد عتيق در تورات (8) سفر پيدايش صفحه 26 باب 17 جمله 2120 آمده است: « و اما در خصوص اسماعيل ترا اجابت فرمودم. اينك او را بركت داده بارور گردانم و او را بسيار كثير گردانم. دوازده رئيس از وي پديد آيد و امتي عظيم از وي بوجود آورم. » (9)
در كتاب حضرت داوود (عليه السلام) آمده است:
«اين حضرت داوود عليه السلام است كه در هر فصلي از زبور از ظهور موفور السرور آن حضرت سخت گفته. از شادي آسمان ها، مسرت خاكيان، غرش درياها، به وجد آمدن صحراها و ترنم درختان جنگل ها به هنگام خبر داده. آباداني جهان، آسايش انسان و آرامش همگان را در دولت كريمه اش به نمايش گذاشته و فرمان انتظار داده است. » (10)
در مزمور سي و هفتم زبور داوود (عليه السلام) نيز آمده است:
«زيرا كه شريران منقطع مي شوند. اما متوكلان به خداوند وارث زمين خواهند شد. و اندك است كه شرير نيست مي شود. هر چند مكانش را جستجو نمايي ناپيدا خواهد بود. اما متواضعان وارث زمين شده، از كثرت سلامت، متلذذ خواهند شد. » (11)
در كتاب اشعياء نبي آمده:
«گرگ با بره سكونت داشته ببر با بزغاله و هم گوساله و پرواريها با شير جوان همخوابه خواهند شد و طفل كوچك، راعي (چوپان) ايشان خواهد بود.»
در كتاب حبقوق نبي آمده است، اين حبقوق ( حيقوق) نبي (عليه السلام) است كه نويد ظهور داده، از طول غيبتش سخن گفته، به امتش فرموده :« اگر چه تأخير نمايد، برايش منتظر باش، زيرا كه البته خواهد آمد (12) »
در انجيل نيز آمده است:
«اما چون پسر انسان در جلال خود با جميع ملائكه مقدس خويش آيد، آن گاه بر كرسي جلال خود خواهد نشست.» (13)
در باب 24 انجيل متي گفته شده : «آن گاه علامت پسر انسان در آسمان پديدار گردد. و در آن وقت جميع طوايف زمين سينه زني كنند و پسر انسان را ببينند كه بر ابرهاي آسمان با قوت و جلال عظيم مي آيد.
ليكن چنان كه ايام نوح بود، ظهور پسر انسان نيز چنان خواهد بود؛ زيرا همچنان كه در ايام از طوفان مي خوردند و مي آشاميدند و نكاح مي كردند و منكوحه مي شدند تا روزي كه نوح داخل كشتي گشت و نفهميدند، تا طوفان آمده همه را ببرد، همچنين ظهور پسر انسان نيز خواهد بود. پس بيدار باشيد زيرا كه نمي دانيد در كدام ساعت خداوند شما مي آيد. »
حضرت عيسي (عليه السلام) در بيش از 50 مورد در عهد جديد از ظهور ناگهاني حضرت مهدي - عجل الله تعالي فرجه - خبر داده است: مثلا مي فرمايد: «كمرهاي خود را بسته ، چراغهاي خود را افروخته بداريد... خوشا به حال آن غلامان كه چون آقاي ايشان آيد، ايشان را بيدار يابد (آماده و حاضر به خدمت ). » (14)
در مكاشفه يوحناي رسول آمده است:
«و علامتي عظيم در آسمان ظاهر شد زني كه آفتاب را در بر دارد و ماه زير پاي هايش، بر سرش تاجي از 12 ستاره است. »
رسول خدا حضرت محمد - صلي الله عليه و آله و سلم - نيز در شب معراج انوار طيبه ي حضرت علي عليه السلام و زهرا - سلام الله عليها - و ديگر امامان را مشاهده مي كند و نور مقدس حضرت بقيه الله - عجل الله تعالي فرجه - را مي بيند كه در ميان آنها چون ستاره اي درخشان نور افشاني مي كند. از خداوند منان مي پرسد: «پروردگارا اينها چه كساني هستند؟»
خطاب مي شود: «اين ها، امامان هستند و اين همان قائم است كه حلال مرا حلال مي كند و حرام مرا حرام مي نمايد. (15) به دست او از دشمنان خود انتقام مي گيرم. او وسيله ي آرامش دوستان من و آرام بخش دل هاي شيعيان تو از ستمگران، منكران و كافران است. و او لات و عزي را به صورت تر و تازه از دل خاك بيرون آورد و آنها را طعمه ي آتش سازد. » (16)
آنگاه در ضمن يك حديث بسيار طولاني مي فرمايد:
«طوبي لمن لقيه و طوبي لمن أحبه و طوبي لمن قال به »
خوشا به حال كسي كه او را ملاقات كند. خوشا به حال كسي كه او را دوست بدارد و خوشا به حال كسي كه به او معتقد باشد. (17)
تا آنجا كه فرمود :
(فقل انما الغيب لله فانتظروا اني معكم من المنتظرين) (18)
پس بگو همانا غيب نزد خداست پس منتظر باشيد بدرستي كه من با شما از منتظرانم.
در اينجا مقصود از غيب، مهدي (عليه السلام) و منظور از جمله (من از منتظرانم) يعني حضرت محمد - صلي الله عليه و آله و سلم - از منتظران ظهور است.