حتي گفته مي‌شود:
در جهان ماشيح، در سرزمين اسرائيل، گرده‌هايي از عالي‌ترين آرد و پارچه‌هايي از نفيس‌ترين پشم در زمين خواهد روييد.[68]
در حزقيال نيز مواردي اين چنين ذكر شده است:
درختان را وادار مي‌كند هر ماه ميوه آورند و انسان از آن ميوه‌ها مي‌خورد و شفا مي‌يابد. بر لب آن نهر ]نهري كه در اورشليم جاري است و هر كس، به واسطة آن، شفا خواهد يافت[ در اين طرف و آن طرف، هر نوع درخت خوراكي خواهد روييد كه برگ آن، پژمرده نخواهد شد و ميوه‌اش تمام نخواهد گشت و هر ماه، ميوه‌اي تازه خواهد آورد؛ زيرا آبش از مَقدِس جاري مي‌شود و ميوة آن، براي خوراك و برگ آن، براي علاج و شفا خواهد بود».[69]
علاوه بر اين موارد كه وفور نعمت و آباداني را بيان مي‌كند، دربارة استفاده از معادن و ذخاير آن‌ها نيز مطالبي ذكر شده است. در كتاب طوبيت آمده است:
اقوام بسياري، به نام خداونداز جا‌هاي دور با دست‌‌هاي پرخواهندآمد. بني‌اسرائيل، شكوهمند خواهد شد.[70]
و در ادامه آمده است:
زيرا اورشليم با ياقوت كبود، زمرد و سنگ‌‌هاي گرانبها بنا خواهد شد، و ديوارها، برجها و حصار‌هاي آن، از زر ناب خواهد بود. خيابان‌هاي اورشليم، از ياقوت كبود و آتشي و سنگ‌هاي اوفير مفروش خواهد گرديد.[71]
در كتاب اشعيا نيز اين گونه آمده است:
اينك، من سنگ‌هاي تو را از سنگ سرمه نصب خواهم كرد و بنياد تو را با سنگ‌هاي ياقوت كبود خواهم نهاد. شيشه‌‌هاي پنجره‌هايت را از لعل، دروازه هايت را از سنگ‌هاي ياقوت آتشي و تمام حدودت را از سنگ‌هاي گران‌قيمت خواهم ساخت.[72]
پس منابع زميني در حد فراوان استخراج شده و مورد استفاده قرار مي‌گيرند.
در دين يهود، علاوه بر اين موارد، نكاتي ديگر نيز دربارة گسترش منابع و وفور آن‌ها ذكر شده است كه همگي بر گسترش رفاه و آسايش تكيه دارند. البته بايد گفت وعده‌‌هاي بعضي از ربانيون دربارة بعضي از موارد، همچون لباس‌هاي دوخته و نان‌هاي پخته كه زمين توليد خواهد كرد يا مواردي شبيه اين، تعبيرهايي كاملاً مجازي هستند كه بر آسان شدن تحصيل معاش در آن دوره دلالت دارند و همگي، به دنبال نشان دادن وفور نعمت و گسترش رفاه در آن زمان است.
2-3-3. عملكرد تنظيمي و توزيعي
در اين عملكرد، تقسيم منابع و اعمال كنترل بر رفتار افراد و گروه‌هاي موجود در جامعه، مورد توجه قرار مي‌گيرد.
دربارة تنظيم و توزيع منابع بر اساس آنچه كه از عدالت و مساوات ماشيح ذكر شده است، بعيد به نظر مي‌رسد منابع به خوبي كنترل نشود؛ بلكه با وجود چنين حكومتي، به اعتقاد يهود، ديگر نه تنها بي‌عدالتي در رابطه با مردم وجود ندارد؛ بلكه منابع نيز با كنترل حكومت تنظيم مي‌شود. خود ماشيح و ياران او در نقاط مختلف جهان با عدالت و درستكاري در جهت سعادت و رفاه مردم مي‌كوشند و به خوبي بر رفتار افراد و گروه‌ها و به‌ويژه كارگزاران حكومت، در جهت هرچه بهتر شدن اوضاع رفاهي مردم نظارت دارند: « بلكه بر اساس عدالت، حكم مي‌كند و داد ضعيفان را مي‌ستاند».[73]
پس به واسطة برنامه‌ريزي ماشيح، امور به خوبي و از جهات مختلف تنظيم و كنترل شده و بين همة امت‌ها تقسيم مي‌گردد، تا هيچ گله و شكايتي صورت نگيرد و همه، از نعمات الهي بهره‌مند شوند. در اشعيا آمده است:
تو را حفظ كرده، عهد قوم خواهم ساخت، تا زمين را مأمور سازي و نصيب‌هاي خراب شده را تقسيم كني.[74]
بنابراين علاوه بر گسترش و وفور منابع زميني، اين منابع، به خوبي بين همه مردم جهان توزيع مي‌گردد و همه، از اين الطاف الهي بهره‌مند مي‌شوند.

 
نتيجه
بنابر آنچه كه از متون يهود حاصل شد، در اين دين، توجه ويژ‌ه‌اي به مسألة ظهور موعود و حكومت او وجود دارد و همواره طي سال‌هاي طولانيِ آوارگي و مشكلات، اين مسأله توسط علماي دين يهود مورد تاكيد قرار گرفته و همواره يهوديان را به آيند‌ه‌اي روشن نويد داده است. در اين پژوهش، سعي شد به حكومت آرماني يهود كه با ظهور ماشيح آغاز گرديده و به بهبود اوضاع و احوال مردم جهان، به ويژه يهوديان منجر شده و در نهايت، سكونت در سرزمين موعود و رسيدن به سعادت را دنبال مي‌كند، بپردازيم؛ چرا كه مطابق متون يهود، اين دوران، همراه صلح و امنيت، و فور نعمت و گسترش رحمتِ خداي بني‌اسرائيل بر آدميان است. يهوديان، در انتظار چنين دور‌ه‌اي به سر مي‌برند و از ابتداي تاريخ خود تا كنون، همه گونه رنج و حقارت را براي رسيدن به چنين دور‌ه‌اي تحمل كرده‌اند. آنان، اين آرزو را هميشه با خود همراه كرده‌اند كه روزي بيايد كه موعود يهود آن‌ها را از همة سختي‌‌هاي تاريخ رهانيده و در سرزمين خودشان، سكونت دهد.
 
پي نوشتها:
[36]. همان، پساحيم، 50الف.
[37]. عبدالوهاب المسيري، دائرة المعارف يهود، ص319.
[38]. عهد عتيق، اشعيا. باب9، بند4.
[39]. عهد عتيق، اشعياء، باب65، بند 23 و 25.
[40]. عهد عتيق، اشعياء، باب11، بند 1 و9.
[41].پيروز سيار، كتابهايي از عهد عتيق، تهران، نشر ني، 1380ش، ص680.
[42]. عهد عتيق، مزمور85، بند 8 و 12.
[43]. همان، مزامير، مزمور96، بند 10 تا 13.
[44]. جوليوس كرينستون، انتظار مسيحا در آيين يهود، ص97.
[45]. منظور همان دوره آخرالزمان است.
[46]. ايمانوئل شوحط، ماشيح: ناجي جهان، ص17.
[47]. همان.
[48]. عهد عتيق، اشعياء، باب11، بند9.
[49].سيد مرتضي عسكري، « امام مهدي در آيينه اديان»، مجموعه سخنراني‌هاي اجلاس مقدماتي بررسي ابعاد وجودي، ج1، ص63.
[50]. عهد عتيق، صفنيا، باب3، بند9.
[51]. جوليوس كرينستون، انتظار مسيحا در آيين يهود، ص26.
[52]. عهد عتيق، اشعيأ، ، باب60، بند21.
[53]. همان، مزامير، مزمور، 37، بند29.
[54]. همان، عزرا، باب7، بند28.
[55]. دوم بارك، باب1، بند30.
[56]. منظور هفت روز آفرينش جهان است.
[57]. جوليوس كرنستون، انتظار مسيحا در آيين يهود، ص57.
[58]. ايمانوئل شوحط، ماشيح، ناجي جهان، ص17.
[59]. عهد عتيق، اشعياءنبي، باب4، بند31.
[60]. همان، اشعيا، باب11، بند4.
[61]. همان، هوشع، باب2، بند18.
[62]. عهد عتيق، پيشگويي‌هاي عاموس، باب9، بند 14 و 15.
[63]. ايمانوئل شوحط، ماشيح، ناجي جهان، ص17.
[64]. عهد عتيق، سفر لاويان، باب26، بند 5 تا 7..
[65]. عهد عتيق، كتوبوت، باب 111.
[66]. آبراهام كهن، خدا ـ جهان ـ انسان و ماشيح در آموزه‌هاي يهود، ص265.
[67]. مظفرالاسلام خان، نقد و نگرشي بر تلمود، محمدرضا رحمتي، قم، دفتر تبليغات اسلامي قم، 1369، ص 63.
[68]. عهد عتيق، كتوبوت، 111ب.
[69]. عهد عتيق، حزقيال، باب47، بند12.
[70]. جوليوس كرينستون، انتظار مسيحا در آيين يهود، ص43.
[71]. همان.
[72]. عهد عتيق، اشعياء، باب54، بند 11 و 12.
[73].عهد عتيق، اشعيا، باب11، بند5.
[74]. لطف الله صافي گلپايگاني، وابستگي جهان به امام زمان عجل الله تعالي فرج شريف ، مجموعه امامت و ولايت، ج2، ص38.
 
نويسنده : سعيده معين نجف آبادي
 
پايان
--------
منبع : فصلنامه علمي تخصصي انتظار موعود شماره 26_25