خداوند متعال در تعظیم مقام حضرت ختمی مرتبت (صلی الله علیه و آله) ، فرمود: «لقد کان لکم فی رسول الله اسوة حسنة؛(3) به درستی که رسول خدا برای شما الگوی خوبی است» و همگان را به تأسی از پیغمبر اسلام فرا خواند. یک جلوه آن، پیروی از صفت مهربانی و رأفت پیامبر عظیم الشأن است. فرزندان معصوم و امامان پس از وی، سزاوارترین افراد به تأسی به این ویژگی رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) ، بودند؛ از این جهت، حضرت مهدی (عجل الله تعالی الفرجه الشریف) ، نیز بهترین نمونه کسانی است که به صورت کامل در این خصلت به حضرتش اقتدا نموده‌اند؛ به گونه‌ای که خود، مظهر صفت رحمة للعالمین گشته و گسترة رحمت وی در عصر غیبت و به ویژه در زمانه ظهور، جهان شمول خواهد بود، چنانکه در زیارت آل‌یاسین، خطاب به ایشان می‌خوانیم: «السلام علیک ایها... الرّحمةُ الواسعة».(4)

اگر او در زمانه غیبت و غربت، دستان پر مهر و آغوش گرمش همچون پدری دلسوز، برای همگان گسترده است، در هنگامه ظهور که اسباب و ابزار در اختیارش قرار خواهد گرفت، وسعت رحمتش چقدر خواهد بود؟

آن امام غائب از نظر، کسی است که «همچون رسول الله (صلی الله علیه و آله) عمل خوهد نمود»(5) و با خُلق و خوی محمدی، چنان با جهانیان برخورد می‌کند که به فرمایش حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) ، «مردم مثل زنبور‌هایی که پیرامون امیر خود هستند گردا گرد او خواهند بود»(6) و این شتاب مردم به سوی آن امام همام، خود، دلیل وسعت مهربانی وی است. چنانکه در وصف او آمده: «المهدیٌّ جوادٌ بالمالِ، رحیمٌ بِالمساکِینَ» .(7)

در قسمتی از بیان نورانی امام رضا(علیه السلام) ـ که دربارة ویژگی‌های ممتاز امامان معصوم صادر شده ـ چنین سخن رفته است که: «امام، ابری است بارنده؛ بارانی است سرشار؛ آفتابی است فروزان و آسمانی است سایه بخش. او زمینی گسترده، چشمه و برکه‌ای جوشنده و باغی پر محصول است. امام، انیس، همراه، پدری مهربان، برادری دلسوز و همچون مادری است خوش سلوک با فرزند کوچکش؛ که در پیشامدهای بد، پناهگاه بندگان خواهد بود».(8)

این بشارتها، نویدی است بر آنکه در روزی ـ که آن روز، دیر نباشد ـ فرزند رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) ، که هم نام اوست، وصف «رحمةللعالمین» وی را به تمام و کمال، بر سراسر جهان، گسترده خواهد کرد و عطر دل‌‌انگیز رحمت محمدی را به شامه همه عالمیان خواهد رساند.

 

پی نوشت ها :

1. انبیا/7.

2. کافی، ج1، ص527.

3. احزاب/21.

4. بحار الانوار، ج53، ص171.

5. غیبت نعمانی، ص230.

6. العدد القویة، ص90.

7. بشارة المصطفی، ص207.

8. کافی، ج2، ص123.