سپس أصبغ‏بن نباته برخاست و گفت: يا أميرالمؤمنين! دجّال كيست؟ فرمود:

(دجّال كسى است كه تصديق كننده ى او شقى است و تكذيب كننده ى او سعيد. از اصفهان (4)

بيرون آيد، چشم راست ندارد و چشم چپش در پيشانى است مانند ستاره ى سرخ، لفظ كافر در زير آن نقش، بر خرى سرخ رنگ سوار، طىّ ارض به سرعت نمايد، به هر چشمه كه قدمش برسد آن چشمه بر زمين فرو رود و اكثر تابعان او از اولاد زنا باشند و اصحاب طيلسان و يهوديان. و آن ملعون با آن كه طعام خورد و در بازارها گردد به آواز بلندى كه همه جا رسد (أنا ربكم الأعلى) گويد. بقية الله در حوالى شام بر عقبه‏اى كه آن را (فيق) خوانند در ساعت سيّم در روز جمعه او را به قتل آورد...) (5)

پي نوشتها:

1- بقره/  2و 3

2- بقره/ 5

3- الميزان / محمد حسين طباطبايى/ ج  / 1ص 49

4- در زيارت آل يس كه در توقيع شريف از ناحيه ى مقدسه براى محمدبن عبدالله حميرى صادر شده است، چنين مى‏خوانيم: (السلام عليك يا داعى الله و ربّانى آياته) و در دعاى‏پس از آن، حضرت را (كلمه ى تامّه ى الهى) مى‏ناميم.

5- مولانا فيض كاشانى در كتاب منظوم خود، شوق مهدى، در اين خصوص چنين مى‏گويد:

در دل زحق تعالى شكريست بى‏نهايت

كو در كتاب خود كرد، در شأن تو حكايت

در وعده ى وصالت، نستخلفنّهم گفت

جان گر فشانم ارزد، اين لطف و اين عنايت

منبع: كتاب نشانه هاى يار و چكامه انتظار